W państwach członkowskich UE obowiązują określone normy dotyczące materiałów i substancji, które mogą być dopuszczone do kontaktu z żywnością na dowolnym etapie jej produkcji i dystrybucji. Jako takie materiały określa się te, które są przeznaczone do kontaktu z żywnością, już są w kontakcie z żywnością oraz takie, które mogą być w odpowiedni sposób doprowadzone do kontaktu z żywnością lub mogą wprowadzać swoje składniki do żywności w normalnym lub przewidywanym użytkowaniu.
Substancje i materiały objęte rozporządzeniem
Według unijnego rozporządzenia ramowego materiały do kontaktu z żywnością nie mogą zmieniać składu żywności w sposób niedopuszczalny, nie mogą uwalniać swoich składników do żywności w sposób niedopuszczalny, ani w żaden sposób wpływać na smak i zapach żywności. Dotychczas zostały ustanowione wymagania szczegółowe dla tworzyw sztucznych, wyrobów ceramicznych, folii z regenerowanej celulozy i gumy.
Substancje zawarte w klejach często mają intensywne zapach, są toksyczne lub mogą wchodzić w reakcje z produktami spożywczymi. Dlatego kleje, które są przeznaczone do wykorzystania w procesie produkcji opakowań wielomateriałowych, papierowych i foliowych na żywność, również muszą spełniać wymagania określone dla tych opakowań. Producenci mogą, choć nie muszą, używać klejów certyfikowanych do kontaktu z żywnością zgodnie z unijnymi dyrektywami, ponieważ ostateczna odpowiedzialność prawna ciąży na przedsiębiorcy, który wprowadza opakowanie na rynek. Szeroką ofertę klejów przeznaczonych do kontaktu z żywnością można znaleźć na stronie melkib.com.
Zastosowania kleju do kontaktu z żywnością
Klej do kontaktu z żywnością, posiadający odpowiedni certyfikat, znajduje zastosowania w przemyśle, do produkcji opakowań na żywność i innych przedmiotów, które mają mieć kontakt z żywnością. Przydaje się również w gospodarstwie domowym do dokonywania drobnych napraw tego rodzaju przedmiotów.